Lekcje z gry w szachy w naszej szkole są prowadzone przez klub Caissa.
Zajęcia odbywają się:

• w piątek 13:40-15:10; 15:30-17:00 (sala 210)

 

Nauka podstaw szachowych odbywa się według następującego planu:

1. ruchy i nazwy figur,
2. wartość bojowa bierek,
3. najprostsze elementy strategii,
4. pokazy przykładowych pozycji i partii,
5. analiza popełnionych błedów,
6. zaznajomienie z przepisami obowiązującymi na zawodach i turniejach,
7. ćwiczenia w parach,
8. rozgrywki z instruktorem,
9. zawody wewnątrz szkolne wyłaniające reprezentantów,
10. mecze z zaprzyjaźnionymi szkołami,
11. udział w zawodach międzyszkolnych, indywidualnych i drużynowych (drużyna to 3 chłopców i dziewczynka),

Szachy, zwane inaczej Grą Królewską to rozgrywka wojenna dla dwóch graczy. Ty dowodzisz jedną armią, a Twój przeciwnik - drugą. Gra polega na pojmaniu króla wrogiej armii. Białe zawsze rozpoczynają grę, a później gracze wykonują ruchy na przemian.
Niektóre gry opierają się na łucie szczęścia - na przykład ilości wyrzuconych oczek. Natomiast w szachach nie ma szczęśliwych zbiegów okoliczności. Ty całkowicie odpowiadasz za swój sukces bądź porażkę. Powoduje to, że szachy są jedną z gier, w których zwycięstwo należy do najbardziej satysfakcjonujących a przegrana bywa bolesna. Trudno uwierzyć, że z pozoru tak opanowani ludzie, jak światowej sławy mistrzowie szachowi, nie potrafili czasami zapanować nad włsnymi nerwami.
Michaił Tal miał zwyczaj wpatrywania się w swoich przeciwników, jeden z nich w rewanżu założył okulary-lustrzanki. W 1977 r. Korcznoj z Petrosjanem tak długo kopali się pod stołem, że organizatorzy musieli zamontować specjalną przegrodę. Kasparow, kiedy przegrał z Deep Blue krzyczał, że najchętniej rozerwałby przeciwnika na kawałki.
Szachy są grą która wyzwalają silne przeżycia zarówno u dorosłych jak i dzieci. Dlatego nasze szkolne kółko szachowe prowadzone jest wspólnie z pedagogiem.
Oprócz zasad gry dzieci poznają i uczą się:

• zdrowej rywalizacji,
• szacunku dla przeciwnika,
• samodyscypliny, czyli panowania nad emocjami,
• umiejętności wygrywania ale i przegrywania - nie są dopuszczalne takie zachowania jak opisane powyżej,
• współpracy w grupie i koleżeńskości - zajęcia są prowadzone jednocześnie dla klas I - VI, starsi uczniowie uczą młodszych,
• niezbędnej w szachach umiejętności przewidywania,
• oraz autoprezentacji - członkowie kółka biorą udział w zawodach poza szkołą.

Historia szachów

Gra zwana szachami powstała w drugiej połowie VI w.n.e. Taką datę podaje znany angielski historyk H.J.R. Murray. Kolebką szachów były Indie. Stamtąd - wraz z kupcami - dotarły one do Persji, gdzie w krótkim czasie zyskały wielu zwolenników. Po podbiciu Persji przez Arabów szachy rozprzestrzeniły się na inne kraje. Gra w szachy została ulepszona, wzbogacona o nowe sposoby rozgrywania partii, przede wszystkim przez arabskich entuzjastów tej gry.

Do Europy szachy dotarły już w VIII-IX wieku, początkowo do Hiszpanii, Włoch i Francji, potem do Niemiec, Anglii i Skandynawii. W Rosji szachy znane były już w IX wieku, dokąd - jak twierdzą uczeni - przywędrowały bezpośrednio ze Wschodu.

Do Polski szachy dotarły prawdopodobnie w XII w. za panowania Bolesława Krzywoustego. Istnieją trzy teorie pojawienia się gry w Polsce:

1. przywiezione drogą morską,
2. przeniesiono z Rosji,
3. lub, podobnie jak do kilku innych krajów Europy, przywiezione przez rycerzy powracających z wypraw krzyżowych.

Te trzy teorie nie wykluczają się wzajemnie, a więc wszystkie mogą być prawdziwe.
Umiejętność gry w szachy uznawana była za zaletę i zyskała sobie wysoką rangę na dworze królewskim. O uznaniu dworu królewskiego, dla szachów, świadczy m.in. fakt, że w herbach nadawanych w XII wieku i późniejszych latach, umieszczano elementy szachowe, np. herb "Wczele" ma dwie szachownice, a jednym z elementów herbu Kalisza jest również szachownica.
W Europie szczególny rozkwit szachów rozpoczął się w XVI wieku.
Na wzrost zainteresowania grą miała wpływ, poza innymi czynnikami, zmiana zasad zaproponowana przez włoskich szachistów w końcu XV wieku. Zmiana ta dotyczyła ruchu 2 figur, ale w istotny sposób wpłynęła na atrakcyjność gry.
Hetman - z najsłabszej figury - poruszającej się tylko o 1 pole na ukos - stał się najsilniejszą figurą, która w 1 posunięciu może przemierzyć całą szachownicę i to w dowolnym kierunku.
Także goniec (laufer) zwiększył swój zasięg działania.
Szachy stały się grą bardziej dynamiczną niż dotychczas, zostały stworzone większe możliwości prowadzenia gry atakującej, kombinacyjnej, o znacznie większej różnorodności wariantów.
Dotychczasowe szachy nazwano szachami starymi (arabskimi), zmienione zyskały sobie miano szachów nowoczesnych.
Mając na względzie dalsze uatrakcyjnienie gry, w XVI wieku wprowadzono możliwość wykonywania specjalnego posunięcia - roszady. Pozwoliła ona na szybsze niż dotychczas wprowadzanie do gry wież.
Odmienne ruchy 2 figur w szachach starych i szachach nowoczesnych zmieniły całkowicie zasady rozgrywania partii.

Pierwszy podręcznik gry w szachy według nowych zasad opracował Lucena w 1497 r. Kilkanaście lat później, w 1512 r., Damiano opublikował zmienione przepisy gry, teorię debiutów oraz wskazówki gry pozycyjnej. W 1561 r. ukazała się książka Hiszpana Ruy Lopeza.
Pierwszy polski podręcznik gry w szachy wydano dopiero w 1835 r., jego autorem był Kazimierz Krupski. W okresie późniejszym literatura fachowa szybko się powiększała.
Pierwszy międzynarodowy turniej szachowy rozegrano w 1851 r. w Londynie. W latach 1851-1939 odbyło się na świecie około 500 turniejów międzynarodowych. Obecnie w jednym tylko roku rozgrywanych jest na świecie około 300 turniejów międzynarodowych.
źródło - PC World Computer 19 listopada 2003